Wojewódzkie Zrzeszenie LZS w Opolu
Kontakt:
ul. Barlickiego 13
45-082 Opole
tel./fax 77 454-38-67
www: www.wzlzsopole.pl
e-mail: wzlzsopole@op.pl
Władze Wojewódzkiego Zrzeszenia LZS w Opolu
Najwyższą władzą jest Wojewódzki Zjazd Delegatów, który odbywa się co 4 lata. Wybiera ona przewodniczącego, Zarząd oraz Komisję Rewizyjną. Zarząd liczy obecnie 20 członków, ze swojego grona wybiera on, poza przewodniczącym, 8 członków. Przewodniczącym jest Gerard Halama. Funkcję wiceprzewodniczących pełnią Jan Domek i Anna Kocińska-Scholz, sekretarzem jest Jan Siekaniec, a skarbnikiem Anna Kasprzyk.
Historia LZS na Opolszczyźnie
Opolszczyzna odegrała i odgrywa istotna rolę w Zrzeszeniu LZS. Przypominamy, że pierwszy zarejestrowany w Polsce LZS to Ludowy Zespół Sportowy „Swornica” w Czarnowąsach. Na początku marca 1946 Związek Samopomocy Chłopskiej wydał uchwałę dotyczącą organizowanie sportu na wsi. 16 marca 1946 roku 5 działaczy LZS – Antoni Janik, Kazimierz Lachowski, Stefan Grefling, Karol Felger, Alojzy Zośka złożyło odpowiednie dokumenty i zarejestrowano pierwszy Ludowy Zespół Sportowy w Polsce. Później datę tę uznano jako oficjalną datę powstania Ludowych Zespołów http://www.swornica.pl/historia_pliki/image001.jpghttp://www.swornica.pl/historia_pliki/image001.jpghttp://www.swornica.pl/historia_pliki/image001.jpghttp://www.swornica.pl/historia_pliki/image001.jpghttp://www.swornica.pl/historia_pliki/image005.jpgSportowych.
Kolejne najstarsze LZS to m.in.: LZS Markowice (obecnie woj. śląskie), LZS Dobrzeń Wielki, LKS Orzeł Szczepankowice, LZS Rogi k. Koźla, LZS Kup, LZS Łosiów, LZS Sułków, LZS Kamienica Nyska, LZS Byczyna, LZS Sudoł, LZS Rudy, LZS Otmuchów.
Pierwsza Wojewódzka Rada LZS w Opolu powstała w 1952 roku, a jej przewodniczącym był Zygmunt Jankowski. W grudniu 1960 roku przewodniczącym został Władysław Czaczka (i był nim do 1969 roku, ponownie został przewodniczącym w 1992 roku i był nim do 2008 roku). Dzięki niemu zostały stworzone podwaliny pod rozwój sportu wyczynowego, przede wszystkim jeździectwa, kolarstwa, piłki ręcznej (drużyny 11-osobowe), podnoszenia ciężarów, zapasów oraz lekkiej atletyki. Również w tym okresie działacze LZS by zainteresować młodzież systematycznym uprawianiem sportu wprowadzili na stałe do kalendarza imprez sportowych tzw. ligi wiejskie.
Z kolei w latach 70. XX w. w ramach akcji całego Zrzeszenia „Boisko w każdej wsi, ośrodek sportu w każdej gminie – na terenie Opolszczyzny powstało kilkadziesiąt boisk sportowych. Był to też okres wspaniałych sukcesów opolskiego kolarstwa, wtedy to Stanisław Szozda, Edward Barcik i Benedykt Kocot zdobywali medale olimpijskie.
Przemiany jakie zachodziły w kraju od 1980 roku w istotny sposób wpłynęły na sport wiejski. Przeobrażenia te okazały się dla wielu klubów, nieraz z wielkim tradycjami, bardzo bolesne. Dodatkowo wprowadzenie stanu wojennego w 1981 roku zniechęciło wielu działaczy społecznych do dalszej działalności w sporcie wiejskim.
Zmiany ustrojowe, jakie zachodziły po 1989 roku spowodowały kolejne zawieszenia działalności sportowej w opolski środowisku wiejskim. Upadały przede wszystkim słabe LZS, wiele łączyło się z innym LZS w pobliskich wioskach. Ważną rolę zaczęły odgrywać wtedy Gminne Rady Zrzeszenia LZS, które starały się o pomoc finansową i organizacyjną w lokalnych samorządach, bo władze w Warszawie wyłączyły stowarzyszenia kultury fizycznej ze strefy budżetowej.
Po reformie samorządowej (1999) sytuacja opolskich LZS nieco się poprawiła, głownie dzięki pomocy Urzędu Marszałkowskiemu w Opolu. Na wsi zaczęły powstawać pierwsze ULKS. Uprawiano w nich przede wszystkim: lekkoatletykę, tenis stołowy, siatkówkę, koszykówkę, piłkę ręczną i nożną. Na początku XXI wieku zaszły kolejne zmiany w prawie sportowym – organizacje kultury fizycznej musiały mieć osobowość prawną, wprowadzono także konkursy ofert na realizację zadań gminy i województwa w zakresie upowszechniania kultury fizycznej i sportu. To spowodowało znowu lawinę zawieszenia działalności wielu LZS na Opolszczyźnie.
Wojewódzkie Zrzeszenie LZS w Opolu nadal stawia sobie za główny cel dalszy rozwój sportu masowego i wyczynowego na terenach wiejskich. Realizuje go poprzez system masowych imprez sportowych, organizowanie mistrzostw województwa, festynów sportowych i turniejów wsi, udział zawodników w imprezach centralnych Krajowego Zrzeszenia, organizowanie Wojewódzkich Igrzysk LZS oraz systemu imprez sportowych dla szkół wiejskich podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych. Od początku swojego istnienia działalność LZS opiera się na społecznych działaczach sportowych. Na Opolszczyźnie było ich tysiące, ale najbardziej zasłużeni to: Antoni Janik, Władysław Czaczka i Marek Procyszyn (wszyscy już nie żyją).
Z opolski LZS związanych było lub jest wielu wspaniałych trenerów: Erwin Chmiel, Franciszek Surmiński, Karol Kuhn, Marian Staniszewski (kolarstwo), Ryszard Borek (badminton), Andrzej Sałacki (jeździectwo), Krzysztof Pawlak (zapasy).
Dane statystyczne
Do opolskiego Zrzeszenia należy obecnie 14 200 osób, zrzeszonych w 469 jednostkach, ponad połowa nie przekroczyła 18 roku życia. Co roku opolskie Zrzeszenie organizuje około 5300 imprez sportowych i turystycznych, w których uczestniczy ponad 220 000 osób. Działa tu ponad 100 klubów, UKS i ULKS.
Do wiodących dyscyplin sportu w opolskiej organizacji należą: kolarstwo, zapasy, lekkoatletyka, badminton, jeździectwo, hokej na trawie, karate, brydż, szachy, tenis stołowy. Jednak najbardziej popularną dyscypliną jest piłka nożna – 85% klubów to kluby piłkarskie.
Najlepsze kluby:
LKS Orzeł Namysłów
LKS Technik Głubczyce
KS Obuwnik Prudnik
LUKS Podium Kup
LKS Rolnik Biedrzychowice
PLUKS Pomologia Prószków
LUKS Dwójka Nysa
MULKS Juvenia Głuchołazy
LUKS MGOKSiR Korfantów
LKS Ziemia Opolska Opole
Najbardziej znani zawodnicy w historii opolskiego LZS
Najbardziej znani i cenieni są oczywiście zdobywcy medali olimpijskich i uczestnicy olimpiad. Począwszy od Monachium (1972), aż do Rio de Janeiro (2016) na igrzyskach startowała 25 olimpijczyków, którzy należeli lub należą do klubów opolskiego Zrzeszenia. Na olimpiadzie w Monachium startowało trzech znamienitych kolarzy z LKS Ziemia Opolska – Edward Barcik, Benedykt Kocot i Stanisław Szozda oraz Marek Małecki z LKJ Moszna w jeździectwie. Szozda startował też na olimpiadzie w Montrealu, a Kocot na dwóch kolejnych – w Montrealu i Moskwie. Szozda zdobył dwa srebrne medale w jeździe drużynowej na czas, Barcik jeden a Kocot medal brązowy w tandemie (1972). Trzykrotnie (1972, 1976 i 1980 Moskwa) na igrzyskach była Jadwiga Wilejto, łuczniczka Obuwnika Prudnik.
W Seulu w 1988 roku startował kolejny znany kolarz Ziemi Opolskiej Joachim Halupczok, który zdobył srebro w drużynie, a rok później został mistrzem świata amatorów wyścigu ze startu wspólnego. W zawodach łuczniczych startowała Joanna Helbin z Obuwnika Prudnik.
Potem byli już tylko badmintoniści z Technika Głubczyce. W Barcelonie, 1992 rok, na igrzyskach startowały – Bożena Bąk, Bożena Haracz i Katarzyna Krasowska. Ta ostatnia startowała także na igrzyskach w Atlancie (1996) i Sydney (2000). Na igrzyskach w Sydney startował też Michał Łagosz, a potem przyszła era Przemysława Wacha, najlepszego polskiego singlisty w historii – Ateny, Pekin, Londyn.
Dwukrotnie olimpijczykiem był zapaśnik (styl wolny) LKS Orzeł Namysłów Krystian Brzozowski – Ateny 2004 (4 miejsce) i Pekin (2008). Dwa razy na olimpiadzie był też Artur Społowicz, jeździec m.in. LKJ Moszna – Atlanta 1996 i Pekin 2008. Raz uprawiająca również jeździectwo w LKJ Lewada Zakrzów Beata Stremler – Londyn 2012.
Ostatnie 9 osób to przedstawicielki hokeja na trawie z dwóch elzetesowskich klubów – Rolnik Nysa i Plon Skoroszyce – Maria Kornek, Małgorzata Lipska, Lidia Zgajewska, Małgorzata Gajewska, Lucyna Matuszna, Lucyna Siejka (wszystkie Rolnik Nysa), Michalina Plekaniec, Jadwiga i Halina Kołdras, Bogumiła Pajor (wszystkie Plon Skoroszyce). Te panie stanowiły – polskiej reprezentacji. Z ich występem na igrzyskach w Moskwie wiąże się ciekawa historia. Pojechały na nie dość niespodziewanie, wskutek bojkotu tych igrzysk przez wiele krajów, uczestników do turnieju typowała Międzynarodowa Federacja Hokeja. Młoda polska drużyna dostąpiła wraz z reprezentacją Zimbabwe zaszczytu rozegrania w dniu 25 lipca 1980 r. pierwszego meczu kobiet w ramach turnieju olimpijskiego, bowiem od tego właśnie roku hokej na trawie wszedł do programu igrzysk. Niestety nie był to udany występ, Polki przegrały wszystkie mecze.
Trzykrotną złotą medalistką paraolimpijką jest Barbara Niewiedział, LKS MGOKSiR Korfantów, biegaczka, która złoto zdobył na 1500 m w Londynie i Rio te Janeiro oraz na 800 m w Sydney, ma też brązowy medal w biegu na 400 m z Rio de Janeiro.