LKS Ogniwo Łąkociny – perła w koronie gminy Ostrów Wielkopolski

Wieś Łąkociny położona jest w woj. wielkopolski, gmina Ostrów Wlkp., liczy 800 mieszkańców. W tym roku swoje 75. urodziny obchodzić będzie miejscowy klub LKS Ogniwo.

Historia Ludowego Zespołu Sportowego Ogniwo Łąkociny jest tyle bogata, co tajemnicza. Bogactwo wynika z 75­-letniej działalności. Tajemniczość – Choć nie zachowały się dokumenty potwierdzające rejestrację klubu lub protokół z zebrania założycielskiego, to istnieją relacje świadków tamtych wydarzeń. Zachowało się także sprawozdanie przewodniczącego LZS Łąkociny z roku 1976 z okazji 30-lecia klubu, w którym wyraźnie zaznaczono, że to jeden z najstarszych ludowych zespołów w kraju.

Początki pięknej historii

W 1945 roku powstała w Łąkocinach dzika drużyna piłki nożnej pod nazwą Łąkocki Klub Sportowy. Założycielem był Edmund Banach. Jak wspominali byli członkowie tej drużyny, była to bardziej zabawa w drużynę piłkarską niż prawdziwy sport. Pewnie tak szybko udało się im zorganizować, bo przed wojną młodzież w Łąkocinach chętnie bawiła się w sport. Grano w palanta na specjalnie przygotowanym placu przy stacji kolejowej. Na placach toczyła się tzw. „Walka Narodów” w dwa ognie. Zimą zaś grano w hokeja na… śniegu, dzieci jeździły na łyżwach oraz sankach z tzw. „kośturem”. W marcu 1946 roku grupa młodych ludzi przekształ­ciła ŁKS w popularny wówczas na wsiach „LZS”. Jesienią tego samego roku odby­ło się pierwsze zebranie organizacyjne. Inicjatorami i jednocześnie założycielami koła LZS byli: Jan Kolenda, Józef Koziołek, Aleksander Szubert, Jan Kupczyk, Władysław Jakubczak i Kazimierz Cieluch. Pierwszym przewodniczącym został Jan Kolenda. Na początku działały trzy sek­cje: piłki nożnej, siatkowej i lekkoatletyki. W tej ostatniej młodzież Łąkocin startowała m.in. w zawodach gminnych organizowanych przez Radę Sportu Wiejskiego, Związek Samopomoc Chłopska i Komendę Powiatową Powszechnej Organizacji Służba Polsce (PO „SP”). Jednak najpopularniejszą dyscypliną była piłka nożna. Sprzęt zawodnicy organizowali sobie we własnym zakresie – piłki były szyte ręcznie – podobnie jak stroje, a przepisy gry docierały z dużym opóźnieniem w charakterze broszurek. Pierwsze towarzyskie mecze piłkarze z Łąkocin rozgrywali na rampie kolejowej i pobliskich polach.

W roku 1949 została podjęta przez Woje­wódzką Radę Sportu Wiejskiego uchwała o zarejestrowaniu wszystkich „dzikich” LZS. I o ile na początku 1949 roku w Polsce było zarejestrowanych 145 kół, to w październiku był ich już 824. Najprawdopodobniej wtedy właśnie zostały zarejestrowane LZS, które swoją działalność przejawiały już wcześniej. Tak jak LZS w Łąkocinach, który od tego momentu przyjął nazwę „Ogniwo”. Drużyna piłkarska rozgrywała mecze na boisku „Pod lasem”. Oficjalnie zostało wybudowane w kwietniu 1949 roku przez Junaków PO „SP” gminy Daniszyn. Jednak biorąc pod uwagę aspekty ideologiczne tamtych czasów prawdopodobnie boisko w Łąkocinach istniało już wcześniej. Junacy je tylko uporządkowali i postawili na nim tor przeszkód (zgodnie z wymogami). Po zakończonej pracy przypisali sobie wybudo­wanie całego boiska.

W latach pięćdziesiątych uprawiano także boks, piłkę ręczną i kolarstwo. W latach 1957-1958, w wyniku emigracji najofiarniejszych działaczy nastąpił pewien zastój w aktywności LZS. Działalność wznowiono w roku 1959, kiedy to do rady zostali wybrani nowi działacze: Marian Zielazny, Kazimierz i Władysław Zimniak, Józef Dera, Edmund Koziołek, Tadeusz Jurek, a także zasłużeni już w poprzednich latach: Jan Kupczyk i Józef Koziołek. Koło LZS odnosiło również sukcesy w dziedzinie kultury, gdyż posiadało sekcję artystyczną. Wystawiano szereg sztuk przynoszących spory dochód. Zwiększało to budżet LZS i umożliwiało zakup sprzętu sportowego oraz pokrycie wyjazdów na mecze ligowe i inne zawody.

W latach 60. XX w. funkcję przewod­niczącego sprawował Jerzy Garbacz, a póź­niej Józef Sikora, który wraz z Henrykiem Kowalskim i Marianem Kubicą oży­wili działalność sportową w Łąkocinach. Kolejnymi szefami byli Zdzisław Duczmal i Mieczysław Zimniak.

Wzloty i upadki

W latach 70­. XX wieku piłkarze grali w wojewódzkiej klasie B, działały sekcje tenisa stołowego kobiet i mężczyzn, które brały udział w gminnych rozgrywkach ligowych, później powstały sekcje szachowa i warcabo­wa. Sportowcy odnosili sukcesy do czego przy­czyniła się m.in. dobra współpraca ze szkołą podstawową. Szczególne zasługi należy przy­pisać ówczesnej nauczycielce wychowania fizycznego Teresie Mincie. Poza pracą w szkole była również członkiem łąkocińskiego LZS, a później również Rady Gminnej Z LZS w Ostrowie Wlkp.

Na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku zmo­toryzowani członkowie LZS startowali w imprezach turystycznych o „Złoty Kask”, a rowerzyści w masowej imprezie „Rowerem wszędzie”.

Po latach owocnej działalności przyszedł trudny czas. Z powodu kłopotów organizacyjno-­finansowych drużyna piłkar­ska została wycofana z rozgrywek i na kilka­naście lat zniknęła z piłkarskiej mapy Polski.

W 1993 roku rada LZS Ogniwo Łąkociny została bardzo odmłodzona. Nowym prze­wodniczącym został siedemnastoletni wów­czas Rafał Szubert. W roku 1995 po raz pierwszy rozegrano mistrzostwa wsi Łąkociny w tenisie stołowym, które w późniejszym czasie przybrały charakter zawodów otwartych z dużą ilością uczestników. Dzięki intensywnej pracy młodych działaczy po kilkunastu latach ligo­wa piłka wróciła do Łąkocin. W sezonie 1998/99 zgłoszono drużynę seniorską do rozgrywek klasy B.

W 2006 roku na czele sportowego ogniwa w Łąkocinach stanął Dobrosław Kędziora (jest nim do chwili obecnej). Był to rok jubileuszu 60-­lecia istnienia LZS. Punktem kulminacyjnym obchodów jubile­uszowych był zorganizowany po raz pierw­szy we wsi wyścig kolarski w postaci kryte­rium ulicznego dla juniorów i młodzików.

Powstaje LKS „Ogniwo” Łąkociny

W 2007 roku powołano do życia stowa­rzyszenie kultury fizycznej pod nazwą LKS „Ogniwo” Łąkociny z osobowość prawną. Głównym celem stowarzyszenia było utwo­rzenie drużyny piłki nożnej na wysokim poziomie. Pod koniec 2008 roku Zarząd podjął decyzję o zaangażowaniu doświad­czonego, ale młodego szkoleniowca. Wybór padł na Damiana Grądzielewskiego. Jako główny cel wyznaczono awans do klasy A. W czerwcu 2010 r. piłkarze Ogniwa Łąkociny wywalczyli ten historyczny awans.

Od 2009 roku na „Stadionie Leśnym” rozgrywany jest turniej piłkarski, który nosi imię Aleksandra Szuberta, współzałożyciela LZS w Łąkocinach, wieloletniego piłkarza i działacza, społecznika. Tradycyjnie w trakcie imprezy od 2010 roku rozegrane jest towarzyskie spotkanie, w którym Rodzina Szubertów mierzyły się z reprezentacją Łąkocin. W 2019 roku zdecydowanie lepsi byli mieszkańcy Łąkocin, którzy zwyciężyli 8:0. Kapitanowi reprezentacji Łąkocin puchar wręczył… Aleksander Szubert, prawnuk brata Aleksandra Szuberta seniora. Rok później, mimo pandemii również udało im się zorganizować ten turniej, z ograniczeniem ilości drużyn i bez wspomnianego wyżej spotkania, ale za to z biegiem na dystansie 2,6 km.

W 2020 roku klub doczekał się gruntownego remontu boiska, pierwszy raz od 1949 roku! Jakość gminnej inwestycji tak spodobała się przedstawicielom klubu, że wręczyli wójtowi szalik Ogniwa. To ważne dla miejscowych piłkarzy, bo znowu grają w klasie A.

Organizatorem, wielu imprezy jest od lat Rafał Szubert. Urodził się w roku 1976 w Ostrowie Wielkopolskim. Jest przede wszystkim pasjonatem sportu, autorem książki wydanej na 100 – lecie istnienia klubu Ostrovia Ostrów „Biało-czerwone pasiaki”. W roku 2002 ukończył Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, a w roku 2008 uzyskał tytuł doktora nauk o kulturze fizycznej po obronie dysertacji pt. „Kultura fizyczna w przemianach wsi polskiej w latach 1944-1956”. Jest adiunktem na AWF we Wrocławiu, autorem licznych prac naukowych i książek.

Ten tekst też powstał na podstawie historii klubu napisanej przez niego.

Na koniec fragment wywiadu, który w 2007 roku przeprowadził Rafał Szubert z byłym piłkarzem LZS Ogniwo Łąkociny Józefem Derą. Pan Józef był członkiem klubu od 1946 roku, zaczął grać w piłkę nożną mając 10 lat.

– Gdzie znajdowały się boiska sportowe oraz inne urządzenia sportowe”

– Początkowo graliśmy na łąkach i pastwiskach skąd często nas przepędzano. W latach czterdziestych hufce Przysposobienia Wojskowego wybudowały boisko pod lasem. Było ono mniejsze niż obecne. Mieściło się na 2 morgach. Później powiększono obszar sportowy do około 1 ha i PO „SP” zbudowała urządzenia do gry w piłkę siatkową oraz tor przeszkód.

– Czy pamięta Pan gdzie i kiedy oraz w jakiej klasie rozgrywkowej drużyna LZS rozgrywała mecze piłkarskie”

– Początkowo graliśmy mecze towarzyskie. Później zgłoszono nas do klasy W organizowanej przez powiatowe zrzeszenie. W roku 1955 zgłosiliśmy drużynę do klasy D.

– Jakie były pierwsze stroje piłkarzy z Łąkocin –

– Początkowo graliśmy „kolorowo”, czyli w tym co każdy miał. Później zakupiliśmy czerwone jednolite koszulki. Pamiętam dwa komplety. Jeden miał żółte kołnierzyki, a drugi czarne.

– Jakie imprezy LZS Łąkociny organizował –

– Głównie puchary, ale również festyny z okazji świąt państwowych (np. 1 maja, 22 lipca) i zabawy taneczne. Szczególnie potrzebne były nam zabawy, które przynosiły dochód. Zbieraliśmy wpisowe oraz prowadziliśmy bufet. Mieliśmy zgodę na sprzedaż alkoholu, dlatego w bufecie znajdowała się wódka i piwo. Bufet był na GS, dlatego też obsługiwała go pracowniczka GS. Pamiętam jedną z zabaw, którą organizowałem. Mieliśmy pełen karton pieniędzy. Oddałem je Józefowi Koziołkowi, który bez przeliczenia wyjął je z kartonu i włożył do kieszeni. Koziołek za wszystkie mecze płacił z własnych pieniędzy. Ewentualny zysk z zabaw szedł więc na jego konto.

– Kto prowadził zapiski i notatki dotyczące życia LZS –

– Nie przypominam sobie, by ktokolwiek to robił. Teraz, z upływem czasu, jestem świadomy że był to błąd. Trzeba było zbierać pamiątki od samego początku. Mielibyśmy wspaniałą historię.

– Kogo uznałby Pan za zawodnika wyróżniającego się w drużynie –

– No na pewno Aleksa Szuberta. Był to bramkostrzelny i przebojowy zawodnik. Nieskromnie mogę przyznać, że sam nieźle grałem w piłkę i należałem do wyróżniających się zawodników.

Fot. 1. Skład drużyny piłkarskiej z lat 40. XX wieku. Stoją od lewej: Kazimierz Hybsz, Jan Kolenda, Aleksander Szubert, Jan Maleszka, Edmund Kupczyk, Jan Zwierzycki, Kazimierz Stasierski, Józef Koziołek, Józef Dera. Siedzą od lewej: Jan Kupczyk, Władysław Jakubczak (bramkarz), Kazimierz Cieluch.